دانلود مباني نظري سوء مصرف مواد
تاریخچه گروه درمانی
در آغاز قرن بیستم ، بیماری سل یک بیماری اپیدمیک بود . جوزف پرات انترن بیمارستان ایالتی بوستون در پی پاسخ به این سوال که آیا بیماران وقتی فرصت ارتباط و تبادل نظرات برآیند آیا می توانند تسکینی برای آلام خودشان فراهم سازند . در نتیجه او در بخش بیماران ، کلاس های کنترل فکر راه انداخت . در این کلاس ها با مشارکت بیماران گام های چگونگی مقابله با بیماری را آموزش داد و خیلی زود تحت تاثیر قدرت مولفه های تعاملی گروه قرار گرفت . پرات پیشگام و پیش بینی کننده بسیاری از مولفه های است که در رویکردهای معاصر گروه درمانی دیده می شود . پرات از درمان گروهی برای بسیاری از جمعیت های بیمار استفاده کرد از جمله سرطان پستان ، سندرم مثانه تحریک پذیر ، مشکلات قلبی ، لوپوس و غیره . او اولین نمونه از گروه درمانی متجانس یعنی افرادی که به واسطه مشکل واحدی دور هم جمع می شوند ، راه انداخت ( زینت ، 1391 ).
در دهه اول قرن بیست ال کودی مارش چارچوب درمان گروهی را برای جمعیت های روانپزشکی به کاربرد برد . رویکرد وی ، چند بعدی بود و در آن از سخنرانی ، هنر ، موسیقی و رقص بهره می جست . مارش متوجه شد در گروه درمانی فرآیند هایی چون رفتارهای نوع دوستانه ، یافتن پایه مشترک در افکار و احساسات گروه ، تجربه پذیرش و لذت شکل می گیرد که همگی تسکین دهنده رنج اعضا می باشد . جمله مشهور « گروه افراد را بیمارکرده و گروه آن ها را درمان خواهد کرد »، از اوست ( ساراسون و ساراسون ، 1990 ، ترجمه نجاریان ، اصغری مقدم و دهقانی ، 1387 ).
در دهه بعدی یعنی از 1919 به بعد ادوار لازل از رویکرد گروهی به منظور درمان افراد اسکیزوفرنیک و دو قطبی در بیمارستان الیزابت شهر واشنگتن استفاده کرد . او از مفاهیم روانکاوانه در درمان بهره می جست و معتقد بود اگر بیماران دریابند که علایمشان فهم پذیر است آن نشانه ها احتمالاً فروکاهش یافت ( ملکی ، 1391 ).
مک دوگال روانشناس امریکایی ، در دهه سوم قرن 20 به حیات ذهنی جمعی علاقمندی نشان داد و معتقد بود در گروه های بزرگ ، عملکرد اعضا به سطوح بدوی تر نزول می کند ، اما او میان گروه های سازمان یافته و بدون سازمان تمایز قائل بود . گروه های سازمان یافته ظرفیت برای کار دارند و مانند گروه های سازمان نایافته تحت سلطه حیات تکانه ای خودشان قرار نمی گیرند . این تمایز مورد قبول و نظرورزی متفکران بعدی قرار گرفت و این سوال دنبال می شد که آیا حیات گروهی ، خطرناک است یا نوید بخش . تعیین و تعریف فروید از نقش همانند سازی و همدلی درباره ایجاد تغییر ، در دیدگاه گروه درمانی ، بسیار تاثیر گذار بود ( هافتن ، کرک ، سالکووسکیس و کلارک ، 2007 ، ترجمه قاسم زاده ، 1392 ).
تریگنت بارو برای نخستین بار
